*செல்வனின்* - பணப்பயிர், வியாதிகள் ஓர் அலசல்!!!

அன்பர் செல்வன் அருமையான முறையில் ஏன் நாம் வால்மார்ட் போன்ற சங்கிலிக் கடைகளை இந்தியாவுக்குள் அனுமதிக்க வேண்டுமென்ற தன்னுடைய புரிதல்களை இந்தப் பதிவில் வைத்து வருகிறார்... இந்தியாவிற்கு வால்மார்ட் அவசியமா?

அங்கு நிறைய அருமையான பின்னூக்கிகளின் மூலமாக மிகவும் தரமான முறையில் விவாதம் நடந்து வருகிறது. இந் நிலையில் செல்வன் அவர்கள் கேட்ட ஒரு கேள்வி மிகவும் முக்கியம் என நான் கருதியதால் அந்த பின்னூட்டத்தை மட்டும் ஒரு சிறு தனிப் பதிவாக இங்கு பதிகிறேன்.

நண்பர்களே இந்த வால்மார்ட் விசயத்தை நீங்கள் எவ்வளவு சீரியசாக எடுத்துக் கொள்கிறீர்கள் என்பதனைப் பற்றி எனக்கு தெரியவில்லை இங்கு. ஆனால், இது ஒரு மாபெரும் மாற்றத்தினை கொண்டு வரக் கூடிய ஆசுர சக்தி வாய்ந்தது என்பது மட்டும் திண்ணம். எனவே சிறிது கவனத்தை இங்கும் போட்டு வையுங்கள்.

இதோ அந்த பின்னூட்டம்.

செல்வன்,

//குறைந்த காலத்தில், அதிக மகசூல் தரும் நெல்வகைகள் நின்றன.மற்றவை மறைந்துவிட்டன.//

சரி நீங்கள் கூற வருவது, செலக்டிவ் ப்ரீடிங், இதன் பொருட்டு எது 60 நாட்களுக்கு ஒரு முறை அறுவடைக்கு ரெடியாகிறதோ அதனையே ஸ்டாம்ப் அடிப்பது போல் அந்த புவிப் பரப்பு முழுதுமே பயிரிடப் பட்டு ஜனத்தொகையை பரப்புவோம் என்ற புரிதலின் கோட்பாட்டின் படி சரியா.

இப்பொழுது இந்தக் காட்சியை சிறிது வனத்தினுள் நகர்த்துவோம். அங்கு என்னாகிறது இப்படியே இயற்கை(நம்மைப் போலவே-புத்திச்சாலித்தனமாக) "செலக்டிவ் ப்ரீடிங்" பண்ண ஆரம்பித்தால் ஒரே ஒரு உயிரினத்தை மட்டும் அவ் இயற்கையே காதலிக்கும் பொருட்டு (உதாரணமாக புலி அழகாக இருக்கிறது என). இப்பொழுது ஒரு வனத்தில் புலியையும் படைத்து அவைகளுக்கு நன்கு கேட்டு உணரக்கூடிய புலன்களையும், கால் பாதங்களில் மிருதுவான பஞ்சடைத்ததைப் போன்ற padயையும் கொடுத்து, ஒளிந்து, மறைந்து அதற்கு இரையாகும் ஒரு மானையும் கொடுத்து இருந்துகொண்டிருக்கிறது அவ்வனம்.

இப்பொழுது அந்த மானோ அதனை விட விரைவாக ஓடவும், நன்கு கவனித்து பிறகு இரை உட்கொள்ளும் பழக்கத்தையும் கொடுத்து தப்பிப் பிழைப்பதற்கென ஒரு தகவமைப்யையும் கொடுத்திருக்கிறது. இந்த பின்புலத்தில் அங்கு என்ன நடக்கிறது? அங்கு இயற்கை என்ன விளையாட்டு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறது? இதுவே அவ் இயற்கை அந்தப் புலியை அதீதமாக காதலிக்கும் பொருட்டு சுலபமாக மான்களின் இனபெருக்கத்தை முடிக்கியும், சும்மா மான்கள் எல்லாம் லபக், லபக்கென்று படுத்துக் கிடப்பதை பிடித்து உண்பதனைப் போலவும் படைக்கவில்லையே ஏன்? அப்படி "செலக்டிவ் சாய்ஸ்" இயற்கை நிகழ்த்தியிருந்தால் என்னவாகும்? கொஞ்சம் யோசித்தால் அங்கே இயற்கையின் Prey-Predator relationship and Carrying Capacity at play என்பது விளங்க வரும். அது எதற்காக என்பதுவும் விளங்க வரும்.

இப் பொழுது நாம் முரட்டுத் தனமாக அந்த இயற்கையே விரும்பாத ஒரு செயலில் இறங்கி அந்த carrying capacity என்ற அமைப்பை எல்லாம் உடைத்து செய்வதெல்லாம் இன்னும் நிறைய வியாதிகளை தருவித்துக் கொண்டதுடன், பரிணாம சமச் சீரற்ற நிலையும் தான். இது எங்கு எடுத்துச் செல்லும் என தெரியாமலேயே கால்குலேட்டாரும், பென்சிலுமாக அமர்ந்து கொண்டு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறோம்.

//மட்டை அரிசியை சாப்பிட மக்கள் விரும்புவதில்லை.அதனால் அதை விவசாயிகள் அதிகம் பயிரிடுவதில்லை.நஷ்டம் வரும் பயிரை யார் தான் பயிரிட விரும்புவார்கள்?//

நான் பேசுவது மட்டை அரிசி (முரட்டுக் காளை) ரகத்தை மட்டுமல்ல.

அதனால், ஒரு சில மாதங்கள் சேர்த்து எடுத்துக் கொள்கிறது அந்த நெல் பயிரின் பயனை அனுபவிக்க என்று, அதன் மருத்துவப் பயனைக் கூட கருத்தில் கொள்ளாமல் உரங்களைப் போட்டு 60 நாட்களில் மண்ணில் கொஞ்சம், நம் உடம்பில் கொஞ்சம் என்று அந்த உரங்கலை உணவின் ஊடாக தின்று வாழ்ந்து விட்டால் வரக்கூடாத இடத்தில், வளரக் கூடாத விகிதத்தில் கட்டி வளரும் பொழுது அடித்துக் கொள்வதில் என்ன இருக்கிறது.

இதில் எது சமயோசிதப் புத்தி? ஒன்று சொல்லுங்கள் எனக்கு விளங்கவில்லை, ஏன் இன்று மேற்கத்திய நாடுகளில் ஆர்கானிக் காயகறிகளும், உணவு வகைகளும் மிகவும் பிரபலமடைகிறது, அதிக விலை கொடுத்தேனும் வாங்கிச் சாப்பிட வேண்டுமென, பெரிய பணக்காரர்களும், ஹாலிவுட் நடிகர்களும் முன் வருகிறார்கள்? அதே ஆர்கானிக் உணவு வகைகள்தானே ஒரு காலத்தில் ஒரு சராசரி இந்தியா குடும்பம் சாப்பிட்டு வந்தது. ஆனால், இன்று நிலைமை இப்படி ஆகி இருக்கிறதெ அது ஏன், செல்வன்.