பட்டறிவு, படிப்பறிவு பார்த்து தெரிந்தறிவு

ரொம்ப சீரியசான தலைப்பா இருக்கேன்னு தலை தெறிக்க ஒடிப்போயிடதீங்க படிச்சுப் பாருங்க பிடிக்கலாம் அதனைபற்றியதுதான் இப்பதிவு:

பட்டறிவு, படிப்பறிவு, பார்த்து தெரிந்தறிவு இம் மூன்றில் எது ஒருவனுக்கு வாழ்வியல் சார்ந்தறிவை ஆழமாக உணர்த்தி தனது வாழ்வை மேம்படுத்திக்கொள்ள உதவுகிறது என்பதனை பற்றிய எனது கண்ணோட்டம் நான் பட்டு தெரிந்து கொண்டிருப்பவைகளிலிருந்து சில உங்களின் பார்வைக்கு.

நானும் வயதிற்கு வந்த நாளிலிருந்து என் மனம்மெனும் குரங்கை ஒரு நிலை படுத்தி வாழ்வெனும் படகில் எந்தவொரு ஒட்டையும் விழுந்துவிடா வண்ணம் கரை சேர்த்துவிட எத்தனித்து ஆன்மீகமெனும் துருப்புச் சீட்டை படிப்பறிவின் [Universe in a Nutshell and Parallel Universe ;) போன்ற] மூலம் பெற்று அதனை எனது சொந்த வாழ்க்கையில் பாதி தெரிந்தும் பாதி தெளியாமலும் நடைமுறை படுத்தப்போக எனக்கு இன்று கிடைத்துக் கொண்டிருப்பது பட்டறிவு.

இந்த பட்டறிவு எனும் பொக்கிசம் கிடைக்க தன்னையும் தன்னை சார்ந்த சமூக நடைமுறை கருத்துக் களையும் கூட சில நேரங்களில் தொலைத்து நானும் காணாமல் போகி கொண்டிருக்கின்றேனோ என்று கூட நினைக்க வைக்க தோன்றுகிறது. எனினும் இந்த அகன்று விரிந்த(கொண்டிருக்கிற) பிரபஞ்சத்தில் வளரும் ஒவ்வொன்றும் இறுதியில் திரும்பவும் தனது சுய நிலைக்கு (சுருங்கி) வந்துதான் ஆக வேண்டும்மென்ற கூற்று உண்மையெனில் தேடும் ஒவ்வொரு வினாவுக்கும் விடை கிடைத்துத்தானே ஆக வேண்டும்? நான் இங்கு பேசப் போகும் வினாக்கள் வாழ்வியல் சார்ந்தவையே அன்றி ஐன்ஸ்டைன்னிய அல்லது ஹாக்கின்ச வினாக்களோ அல்ல.

நாம் எல்லோருமே எதோ ஒரு மண்ணியல் சார்ந்த விடயமன்றி அதனைவிட உயர்ந்த விடயத்திற்காக பிறக்கிறோம் என்று வைத்துக்கொண்டால் எங்கிருந்து வருகிறது இந்த மனித ஏற்ற தாழ்வுகள்? அவ் ஏற்ற தாழ்வுகள்தான் மனிதனின் தனி மனித சுயமுன்னேற்றதிர்க்கு அடிகோலாக அமைகிறதோ என்று எண்ணுகின்றேன். இருவர் பார்க்கும் ஒரே விடயமும் அவ்விருவருக்கும் ஒரே மாதிரியான எண்ணவோட்டத்தை ஏற்படுத்துவதில்லையே ஏன்?

எந்த தளத்திலிருந்து நாம் அவ்வாறு வேறு படுகிறோம் அவ்வாறு இறு வேறு தளங்களிலிருந்து விடயங்களை அணுகுவதற்கு ஏது அடிப்படையாக அமைகிறது? மதமா? அல்லது நம் வளர்ப்பு முறையின் மூலம் நமக்கு ஊட்டப் பட்ட கருத்தோட்டங்களா? அல்லது வேறுபிற காரண காரணிகளா (கல்வி, தொழில் அல்லது குடும்ப அங்கீகாரம் அன்றி)?

நான் என்னையே பல சூழ்நிலைகளில் கேட்டுக் கொண்ட கேள்விகளில் சிலவை அவை. எனக்குக் கிடைத்த வாழ்வும் வளர்ப்பு முறையும் எல்லோருக்கும் அமைந்தது போலத்தான் அமைந்திருக்கிறது. இருப்பினும் எல்லோரும் நடக்கும் அந்த முள்ளற்ற, கரடு முரடற்ற பாதையிலிருந்து விலகி சற்றே வலியேற்றமிக்க பாதையை தேர்ந்ததெடுக்க உந்துதலாக இருந்தது எது (உதராணமாக நானகவே தேடிப் போய் இந்தியாவிலிருந்து சிறுமியாக சிறு வயதில் அமெரிக்க கொண்டுவரப்பட்டு அதற்கு முன்னரே நமது தாயகத்தில் படக் கூடாத கொடுமைகளையெல்லாம் அனுபவித்து அந்த வலியே இன்றும் தனது சொந்த வாழ்வை அமைத்துக் கொள்ளும் நிலையிலிருந்தும் ஒரு நம்பிக்கையற்ற தன்மையை கொண்டு தன்னையும் வருத்திக் கொண்டு தனக்கு உதவ வந்தவர்களையும் வஞ்சிக்கும் அளவிற்கு அந்த பாதிப்பு அவளை தாக்கியிருக்கிறது இது அவளின் ஆழ் மனத்தில் பதிந்த ஒரு உண்மை, இது இப்படியாக இருக்க, அதன் ஈர்ப்பின் விகாரம் தெரியாமல் அவளுக்கு ஒரு வாழ்வு கிடைக்கவேண்டும் என்ற மிக்க சிரத்தையான விடா முயற்சியை கையில் கொண்டு இறங்கி இன்றும் அவளின் கேள்விகளுக்கு பதில்மட்டுமே அளித்துக் கொண்டு இருக்கிறேன்...).

இருப்பினும் இம் முயற்சியின் மூலம் நானும் தினமும் ஏதோ ஒரு இலக்கை அடைந்து கொண்டுதான் இருக்கிறேன் என்பது அவ்வப்பொழுது உணர்கிறேன், அதிலும் இந்த கதை சுபமாக முடிந்தாலும் முடியாவிட்டாலும்.

ஒருவனுக்கு வாழ்வை பற்றிய பிரக்ஞை அதாவது வாழ்ந்து மடிகிறோம் என்றும் இடைப்பட்ட காலத்தில் எதனை தேடித் தேய்கிறோம் என்ற உணர்வும் எந்த சூழ்நிலையில் எண்ணவைக்கிறது? வாழ்வில் எடுக்கப்பட்ட முடிவுகள் தவறாகும் போதோ, பேரிழப்பொன்றோ அல்லது பேரிடிவொன்றொ நம்மை தாக்கும் பொழுதானே பொதுவாகவே அவ்வாறு எண்ண வைக்கிறது.

மாறாக மிக்க சந்தோசமான சூழலிலா? நிறைய சிந்தனா வாதிகள் கூறியதை பேன்றே வெற்றியை காட்டிலும் தோல்வியில் தான் நிறைய கற்றுகொள்ள கிடைக்கிறது, தொடர் வெற்றி ஒருவருக்கு தான் அவ் முயற்சியில் தன்னிரைவு அடைந்துவிட்டதாகவும் எல்லாமும் அறியப்பட்டதாகவும் எண்ணத் தோன்றி வளர்ச்சியினூடே தொய்வு ஏற்படுத்தி விடுவதாக எனக்குப் படுகிறது.

இது வாழ்வியல் சார்ந்த எல்லா முயற்சிகளுக்கும் பொருந்தும். எல்லா விடயங்களும் மிகச் சரியாக கணக்கீடப் பட்ட ரீதியில் சொல்லும் பொழுதோ தனது மன உலகம் அதிலேயே உழன்று ஏனைய பிற விடயங்களுக்கு மனம் திருப்பப்படும் பொழுது நாம் வாழ்வின் எல்லைக் கோட்டை தொட்டிருப்பதை உணர்வோம்.

இதற்கிடையில் எல்லா உயிரினங்களும் செய்திருக்கக் கூடிய அடிப்படை வேலைகளான தனக்கே வாழ்ந்திருப்பதை காணலாம் (பிறத்தல், உண்ணுதல், உறங்குதல், வளர்தல், இனப் பெருக்கம் இறுதியாக மடிதல்). இந்த அவசர கதியில் தன்னைத் தானே தொலைத்துக் கொள்ளும் சமயத்தில் இதில் எங்கிருந்து வருகிறது பொது நலம், மத நல்லிணக்கம், ஒருவருக்கு ஒருவர் விட்டுக் கொடுத்து போதல், சாகோதரத்துவம்.

நம்மில் பெரும்பாலோருக்கு தன்னிடத்தே உள்ள "தற்பெருமை" மற்றும் "ஈகோ" என்ற சிறிய வட்டத்தை விட்டு வெளியில் வருவதற்கே வாய்ப்பே இல்லாமல் வாழ்ந்து மடிந்து விடுகிறோம். இச் சூழலில் தன்னை மிஞ்சிய ஏனைய பிற விடயங்களும் தன் வீட்டுக்கு வெளியே காத்துக் கொண்டிருக்கிறது தனக்கு வாழ்வியல் பொருத்த சூத்திரங்களை கற்றுக் கொடுக்க என்று எப்பொழுது உணர்வது, அதனை நாடிச் சென்று ஆராய்ந்து தெளியும்வரை.

இதனால் தான் நான் நினைக்கின்றேன், இன்னும் ஐம்பது வருடங்களாக சலிக்காமல் திரையரங்கங்களுக்குச் சென்று எல்லா விடயங்களையுமே கதநாயக/கிகளை நடிக்க வைத்து நாம் நம் அவாவை சொரிந்து தீர்த்துக் கொள்கிறொம் என்று எனக்கு கருதத் தோன்றுகிறது.

அவ்வாறு பார்க்கும்பொழுது நீலிக் கண்ணீரும் வடித்து தொலைத்துவிட்டு, தனது அண்டை வீட்டில் தப்பித்தவறி யாரவது ஒருவர் காதல் திருமணமோ அல்லது வேறு மாதிரியான வாழ்வோ வாழ்வில் நலிவடைந்தோருக்கு அளிக்க முன் வந்து வாழ நேரிட்டால் அந்த பக்கமாக தனது குழந்தையை கூட அனுப்பப் பயப்படும் கண் இருந்தும் குருடர்களான இவர்களை எந்த வாழ்வு சார்ந்த பிரக்ஞை தட்டி எழுப்பப் போகிறது?

என்னை பொருத்தமட்டில் ஆற்றின் கரையில் நின்று கொண்டு தண்ணீர் ரொம்ப குளிர்ச்சியாக இருக்குமோ என்று அங்கலாய்ப்பவனை விட, if someone says, been there and done it, it would not work for me என்று கூறுபவன் பட்டறிந்துவிட்டவன் என்று கூருவேன். இது போன்ற அனுபவம் மற்றவர் பட்ட அனுபவங்களை கூர்ந்து கவனிப்பதின் மூலமோ அல்லது நிறைய்ய்ய்ய்ய புத்தகங்கள் படிப்பதின் மூலமாகவோ கிடைக்காது.

மற்றுமொரு இடத்தில் படித்ததில் பிடித்த வரிகள்:

'Adventure without risk is Disnelyland.'

'Do what you will, this life is a fiction/And is made up of contradiction.'