விண்மீனுக்கேயான
கதகதப்புடனான
சிறுமியொருத்தி
கதவுகளற்றப் பெருவெளியில்
பாட்டியொருத்தியின்
பாசவெண்பஞ்சின்
நேர்ப்பார்வையுடன்
பேரனைச் சிநேகம்
கொள்கிறாள்...
கனம்பொறுக்காத
வெண்பஞ்சு
அருகே நெருங்கி
நெக்குருகியதில்
அகம் கண்ட சிறுமியின்
உடலெல்லாம் இதயம்!
**************************************
துளிர்த்து பச்சையம் அதீதம் ஊட்டி
விருட்சமாகி
வானைநோக்கி பரந்து விரிந்து
மொட்டாகி, பூவுமாகி,
காயாகி, கனியுமாக்கி
யாவும் கடந்து
எல்லாம் அறிந்தோமென
நினைவெட்டிய நாளில்
ஒரு மாலையுடைத்த
திடீர் மழையில்
சிலிர்த்தெழுந்தால் மேனியெல்லாம்
மின்மினி பூத்தவாக்கில்
மீண்டும் துளிர்ப்பு!
1 comments:
அருமை
Post a Comment